Na Tulpengekte schreef Mike een boek over de schipbreuk van de Batavia, op de westkust van Australië in 1629, waarvoor ik archief- en literatuuronderzoek verrichtte.
De Batavia is tegenwoordig wellicht de bekendste oostindiëvaarder, dankzij de langdurige bouw (1985-1995) van de replica op de Bataviawerf in Lelystad. Die werd geïnspireerd door de vondst van het wrak bij de Houtman’s Abrolhos, in 1963, naar aanleiding van het werk van de West-Australische schrijfster Henrietta Drake-Brockman (1901-1968). Zij was gefascineerd door de Batavia, en schreef een roman (The Wicked and the Fair, 1957) en een non-fictie boek (Voyage to Disaster, 1963) over de schipbreuk en wat er daarna gebeurde.
Voor Mike’s boek werd vooral archief- en literatuuronderzoek verricht naar de hoofdpersonen van het verhaal. Met name over Jeronimus Cornelisz, de kwade genius achter de moordpartijen, werd in Nederlandse archieven veel onbekend materiaal gevonden.
Mike’s boek verscheen in het Engels als Batavia’s Graveyard (2002) en in het Nederlands als De ondergang van de Batavia (2002). Sinds de eerste druk is er af en toe nog wat archiefmateriaal over Jeronimus Cornelisz opgedoken, dat grotendeels in latere drukken is verwerkt.
Het boek is zonder meer het standaardwerk over dit bloederige hoofdstuk in het nautische verleden van Nederland, en is op zich ook weer inspiratiebron voor anderen, zoals de Franse striptekenaars Christophe Dabitch en Jean-Denis Pendanx, die het boek gebruikten als basis voor hun stripdrieluik over Jeronimus Cornelisz, in het Nederlands verschenen tussen 2009 en 2011.
